Wystawy IV Ogólnopolskiego Festiwalu Fotografii Otworkowej
Michał Radochoński
Urodziłem się 04.09.1987 roku.
W latach 2007 - 2010 studiowałem w Wyższej Szkole Fotografii Narodowego Centrum Kultury w Warszawie.
Od 2006 roku jestem studentem Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2007 roku działam aktywnie w Kole Naukowym "Teatr i Polityka". W ramach działalności Koła przygotowywałem muzykę, opracowanie dźwiękowe, fotografie (które pełniły również element scenografii), reżyserię światła do spektakli wystawianych między innymi w Teatrze Wytwórnia, Laboratorium Dramatu, Teatrze Ochoty, Instytucie Teatralnym, Teatrze Studio, Teatrze Academia.
Pasjonuje mnie jazz, gram na saksofonie w zespołach: "The Fresh Fusion" i Michalina Galas Band.
"Ucho obrazu" jest projektem multimedialnym, który stara się zarejestrować to co słyszy obraz w trakcie jego powstawania. Jest próbą uchwycenia dźwięków i odgłosów, które dochodzą do wnętrza aparatu w czasie tworzenia się fotografii. Kiedy oglądamy prace, które zostały zrealizowane w ramach tego projektu, przenosimy się niejako do środka camery obscury.
Poprzez zamontowany wewnątrz mikrofon, nasze uszy zostają zamknięte w drewnianej skrzyni i znajdują się tuż przy materiale światłoczułym.
Po usłyszeniu słowa - "odsłaniam", znaku rozpoczynającego proces naświetlania, naszym oczom rozpoczyna ukazywać się powstający z ciemności obraz.
Ucho Obrazu - opis projektu
I Czy obraz może mieć uszy?
Ucho obrazu jest projektem multimedialnym, który stara się zarejestrować to co słyszy obraz w trakcie jego powstawania. Jest próbą uchwycenia dźwięków i odgłosów, które dochodzą do wnętrza aparatu w czasie tworzenia się fotografii. Kiedy oglądamy prace, które zostały zrealizowane w ramach tego projektu, przenosimy się niejako do środka camery obscury. Poprzez zamontowany wewnątrz mikrofon, nasze uszy zostają zamknięte w drewnianej skrzyni i znajdują się tuż przy materiale światłoczułym. Po usłyszeniu słowa - "odsłaniam", znaku rozpoczynającego proces naświetlania, naszym oczom rozpoczyna ukazywać się powstający z ciemności obraz.
II Magiczne właściwości camery obscury
Camera obscura, jest najstarszym i najprostszym sposobem otrzymywania obrazu. Zjawisko powstawania wizji w zaciemnionym pomieszczeniu, do którego przez mały otwór wpada światło, rzucając na przeciwległą ścianę odwrócony i pomniejszony obraz rzeczywistości jest znane od tysięcy lat. Proces ten nie jest modyfikowany przez soczewki, czy inne układy optyczne. Nie występuje tutaj zjawisko głębi ostrości, podkreślające określony punkt widzenia, czy uwidaczniające jeden plan kosztem pozostałych. Zasadę funkcjonowania camery obscury często przyrównuje się do działania oka ludzkiego. To dzięki tej konstrukcji naukowcy poznali zasady jakimi rządzi się zmysł wzroku. W fotografii otworkowej brak jest pełnej władzy nad wyborem kadru. Fotograf przed wywołaniem obrazu nigdy nie jest do końca pewien co udało mu się zarejestrować. Niektórzy mówią nawet, że w tym przypadku zdjęcie robi camera za pomocą narzędzia jakim jest człowiek. To przyczynia się do całej magii fotografii otworkowej i materialności obrazu jaki ona tworzy. Jeżeli zatem chcemy stworzyć "Ucho Obrazu" czyli usłyszeć dokładnie to co tworzący się obraz słyszy potrzebne jest nam urządzenie, które w jak największym stopniu odzwierciedli otaczający świat bez naszej ingerencji. Musimy uzyskać obraz, który żyje swoim życiem i to właśnie daje nam camera obscura.
III Czy można usłyszeć ciszę?
"W poszukiwaniu ciszy" jest reportażem drogi, której celem jest odnalezienie chwili wytchnienia. Utrwalone na fotografiach przystanki, to miejsca, które codziennie mijamy. Nie zwracamy na nie uwagi, żyjąc
w ciągłym biegu. Dopiero kiedy przystaniemy na chwilę i wsłuchamy się w odgłosy jakie nam dostarczają zaczynamy dostrzegać ich prawdziwą naturę.
Powrót na okładkę
